Over Sunny

Sunny

Maak kennis met Sunny, onze hond. We hebben Sunny opgepikt in Messina, een stad vlakbij Kalamata op het Griekse schiereiland de Peloponnesos. Sunny zat hier ongeveer een maand in een hondenopvang met zo’n 850 andere honden. Toen we haar oppikten was Sunny zo’n 7 maanden oud. Sunny was, samen met haar moeder broertje en zusjes, “gevonden” bij een gesloten hotel in dezelfde stad. De naam van dit hotel was Sunrise, vandaar de naam Sunny.

Twijfels over een hond

We hebben het in het verleden al vaker over het al dan niet aanschaffen van een hond gehad. Omdat we beiden fulltime en overdag werkten leek ons dit nooit een erg goed idee. Als je een hond hebt dan is het ook wel fijn om er voldoende tijd voor te hebben. Een hele dag alleen thuis zitten leek ons voor een hond niet erg leuk. Ook met onze eigenlijke reisplannen was de komst van een hond niet praktisch. We wilden in eerste instantie per vliegtuig, bus, trein en boot reizen, met een hond is dit bijna niet te doen. En de hond voor zo’n lange periode elders onder brengen wilden we ook niet.

Maar vanaf het moment dat onze reisplannen wijzigden hebben we het regelmatig over een hond gehad. In eerste instantie dachten we nog te gaan vliegen maar toen we eenmaal de knoop hadden doorgehakt om dit niet te doen werd het onderwerp “hond” steeds serieuzer. Heel veel camperaars reizen samen met één of meerdere honden, waarom zou dit bij ons niet kunnen. Anna was al direct overtuigd, laten we een hond aanschaffen. Ik (Mark) was een stuk sceptischer, ik denk vaak (en soms teveel) na over de mogelijke nadelen. Uiteindelijk geeft een hond toch veel beperkingen. Je kan niet alles bezoeken wat je misschien wil, je kan de hond niet te lang alleen laten, langer reizen per vliegtuig behoort echt niet meer tot de mogelijkheden, enz, enz. Maar ook na de reis zorgt een hond voor een aantal beperkingen. Om een voorbeeld te noemen, nu we een hond hebben kunnen we eigenlijk niet beiden fulltime en overdag werken wanneer we weer in Nederland zijn.

Toch een hond

Maar omdat we (vooral Anna) ook heel veel voordelen zagen van een hond hebben we uiteindelijk toch de knoop doorgehakt. Er moest een hond komen. 

Vanaf de eerste keer dat we het over een hond hebben gehad wisten we dat een hond uit een opvang onze voorkeur had. Omdat we sowieso ergens in Griekenland wilden overwinteren leek het ons de beste optie om hier op zoek te gaan naar een hond. Toen we eenmaal de keuze hadden gemaakt om in Kalamata te “overwinteren” besloten we om actief naar een hond te gaan zoeken. 

DashTierSchutz Kalamata

Via diverse kanalen lazen we wel eens iets over puppy’s die gevonden werden. Eenmaal was dit redelijk bij ons in de buurt, we zijn er zelfs wezen kijken, maar geen puppy te bekennen. Toen zag Anna dat er een grote hondenopvang in de buurt van Kalamata zat. DashTierSchutz, een opvang gerund door een Duitse vrouw. Anna heeft contact met ze opgenomen en aangegeven dat we op zoek waren naar een hond. Bij voorkeur een jonge hond van een niet al te groot formaat.  Puppy’s waren op dat moment niet aanwezig, wel waren er een aantal 5 á 6 maanden oude honden van medium formaat.

Een afspraak werd gemaakt, we konden komen kijken naar een aantal honden. Uiteindelijk hebben we alleen Sunny gezien, we hebben een stukje met haar gewandeld en waren meteen verkocht, wat een schatje. We hebben direct een afspraak gemaakt om haar op te halen, dit kon de volgende dag al. Sunny moest alleen nog gechipt worden en haar Europees paspoort moest nog geregeld worden. De kosten hiervan bedroegen €85,-, dit was ook meteen het aanschafbedrag van Sunny (wel hebben we nog een extra gift gedaan aan de opvang, maar dit was geheel vrijblijvend).

Vuilnisbakkenras

Ondanks het feit dat we erg blij met Sunny waren hadden we wat twijfels over de aangegeven leeftijd en het formaat van Sunny. Achteraf lijkt dit wel terecht te zijn Sunny is inmiddels ruim 55 centimeter hoog en de geboortedatum in haar paspoort geeft aan dat ze in ieder geval ouder is dan de aangegeven 5 á 6 maanden. Maar hup, we vinden het allemaal prima. 

Zoals al duidelijk moge zijn, Sunny is een vuilnisbakkenras. We hebben haar moeder wel gezien, die was iets kleiner dan Sunny nu en had kort bruin, grijs en zwart haar. We weten niet wat de vader was maar zien in Sunny wel wat kenmerken van een (Turkse) herder terug. We zijn dan ook erg benieuwd hoe groot en zwaar ze uiteindelijk wordt.

 

Een hond, wat nu

Gelukkig zijn dierenwinkels niet al te lastig te vinden hier, in Griekenland lijken ze op elke straathoek te zitten. Eenmaal voorzien van alle benodigde spulletjes voor onze nieuwe aanwinst hebben we Sunny opgehaald.

We hadden in de afgelopen maanden al regelmatig wat gelezen en gezien over ervaringen van anderen bij de aanschaf van een voormalige zwerfhond. Omdat deze ervaringen zo uiteenlopend zijn vonden we het erg moeilijk om in te schatten welke problemen we zelf zouden ervaren. Onze grootste angst was denk ik het niet zindelijk krijgen van de hond. 

We hebben hier erg veel geluk mee gehad. Op een ongelukje in de eerste nacht na, wat grotendeels onze eigen schuld was, heeft Sunny alles netjes buiten gedaan. Wel was ze de eerste weken aan de diarree, hierdoor moesten we vaak al om 4 uur in de ochtend met haar naar buiten. Gelukkig gaf ze vanaf het begin al zelf aan dat ze naar buiten moest.

Ook verder mogen we denk ik niet echt klagen over Sunny. Buiten het feit dat ze graag op onze schoenen, slippers of andere dingen die op de grond liggen kauwt is ze niet erg vernielzuchtig. In de nacht slaapt ze meestal goed door en ze blaft weinig. Er zijn 2 grote uitdagingen voor Sunny en ons. 1) Ze is soms erg bang, vooral voor mensen en alles waar mensen in of op zitten, zoals fietsen en auto’s. 2) Ze heeft erg veel jachtdrift, zodra ze een ander beest ziet bewegen wil ze er achter aan.

 

Onze ervaringen

Omdat Sunny voorheen een zwerfhond was wist ze veel dingen die een “normale” puppy weet niet. Zaken zoals snoepjes, spelen, een halsband of aan een riem lopen waren compleet nieuw voor haar. In het begin was ze enorm kieskeurig in welke snoepjes ze wel of niet wilde, niet echt wat je verwacht van een zwerfhond. Ook kende ze natuurlijkgeen commando’s of überhaubt Nederlandse woorden.

In de eerste maanden heeft ze waarschijnlijk geen (positieve) ervaringen opgedaan met mensen. Voor bijna iedereen is ze bang, vooral van mannen moet ze niets weten. Maar ze kan ook bang zijn voor een stuk plastic of een raar gevormde boomstronk. Voor ons is het soms verbazingwekkend om te zien, de ene keer is ze erg nieuwsgierig en loopt ze overal op af, de volgende keer kan ze bang zijn voor iets waarvan wij denken “hoe dan”. 

Oefenen

We oefenen veel met haar, o.a. haar voer (brokken) krijgt ze uit de hand zodat we commando’s als zit en af kunnen oefenen. Verder oefenen we veelal met stukjes kip eof zalmhuid, dit vindt ze erg lekker. Ze lijkt het allemaal redelijk snel op te pakken. Tenminste zolang er iets te halen valt, dan luistert ze best goed. Wanneer ze denkt dat het niet de moeite waard is kan ze erg eigenwijs zijn, ze negeert ons dan min of meer. Super irritant! Verder is Sunny echt een superlieve, nieuwsgierige en speelse hond. Het maakt haar niet uit of we haar botje afpakken, in haar oren of naar haar tanden kijken, ze laat alles rustig toe. 

Meestal zijn we erg blij met haar, soms kunnen we (vooral ik) haar wel wat aandoen. Het is, vooral voor mij, wel even wennen geweest om ineens een hond te hebben. Al met al kost het toch best veel vrijheid en is het vaak een beperking, dat is zeker niet altijd leuk.

Maar we krijgen er ook veel plezier en beweging voor terug. Al met al zijn we, denk ik, best blij met de keuze die we gemaakt hebben.