Een afleidingsmanoeuvre
Mijn oudste zusje is begin juli getrouwd met haar grote liefde (tenminste dat denken we). Om hier, als verrassing, bij te kunnen zijn. Hebben wij er voor gekozen om, voor deze speciale gelegenheid, terug te rijden naar Nederland. Om mijn zusje nog een beetje meer te laten geloven dat we niet bij de bruiloft zouden zijn zijn we, in onze laatste dagen in Italië, vanuit Venetië nog een flink stuk richting de grens met Slovenië (naar Aquileia dus) gereden. Hierdoor was op onze Polarsteps account duidelijk te zien dat we niet richting Nederland reden. Bijkomend was dit ook de richting die we volgens ons routeschema van plan waren te rijden. Jammer genoeg had mijn zusje wel een vermoedden dat wij stiekem wel van plan waren om voor hun bruiloft naar Nederland te reizen. Ze werd nog enigszins gesterkt in deze overtuiging doordat mijn andere zusje, deze had zich 2 keer had versproken, bedankt Lies. Onze extra afleidingsmanoeuvre was dan ook echt wel nodig, en het heeft in ieder geval voor een beetje twijfel bij mij zusje gezorgd over onze intenties.
Verrassend aquileia
Wat begon als een “afleidingsmanoeuvre” eindigde in enorme verassing voor ons. Ik had onze camping uitgezocht omdat deze een redelijk stuk richting de Sloveense grens lag. Een paar extra kilometers leken ons iets overtuigender richting mijn zusje. Het enige dat we verder echt belangrijk vonden bij het uitzoeken van de camping was de bereikbaarheid vanaf de grote weg. Omdat we niet ook nog eens een extra uur reistijd wilden toevoegen door ergens de bergen in te rijden, moest de camping in de buurt van een grote weg liggen. De camping moest dus vooral makkelijk te bereiken zijn. We wisten, behalve de ligging, dan ook helemaal niets van het dorpje waar we naartoe reden. Wat was het een verrassing toen we Aquileia binnen reden en we op diverse plekken archeologische opgravingen aan troffen.
Pech (en meer) Op de camping
Misschien omdat we nog niet helemaal bekomen waren van de verrassing (tja, met reden klinkt het wat minder erg 🤔), maar eenmaal aangekomen op onze camping ging het allemaal niet echt naar wens. In eerste instantie konden we geen plekje vinden waar we blij van werden. Toen we deze eenmaal gevonden hadden en we de camper op de plek wilden zetten ging er iets mis in onze onderlinge communicatie.
Zoals meestal het geval is stond Anna schuin achter de camper om aanwijzingen te geven over de hoeveelheid ruimte dier er aan de achter- zij- en bovenkant beschikbaar is. Ik kijk dan naar de voorkant en naar de Truma app. We gebruiken de waterpas functie van deze Truma app om te zien hoe waterpas de camper staat. Toen Anna aangaf dat ik nog wat naar achter kon rijden deed ik dit. Ondertussen kijkend naar de app om te zien of we waterpas stonden. Mijn telefoon ligt hierbij op de vloer van de camper. Op het moment dat ik achteruit reed zwaaide Anna met haar handen dat ik niet verder achteruit kon. Doordat ik naar beneden keek zag ik haar niet zwaaien. Om te voorkomen dat ik het zwaaien niet zie, klopt ze normaal gesproken op de zijkant van de camper wanneer ik niet verder achteruit kan. Hoe dan ook, even later hoorden we KABOEM ✨.
een beetje schade
Ik was tegen een boom aangereden die linksachter de camper stond. Gevolg hiervan was een deukje in de achterkant, een scheurtje in de bumper en een knikje in de rail aan de bovenkant van de achterzijde. Op zich gelukkig allemaal te overzien en niets waardoor we niet verder konden. De grootste schade was misschien nog wel dat, versterkt door onze schrik, de onderlinge irritatie al snel hoog op liep met als gevolg een (flinke) woordenwisseling over wie nou eigenlijk de schuldige was. “Jij reed te hard achteruit”, “Jij klopte niet op de zijkant van de camper”, enz, enz. Gelukkig duurde deze woordenwisseling niet zo lang en viel ook deze schade uiteindelijk mee. Als je zoveel met z’n tweeën reist hoort een beetje onderlinge irritatie er soms ook bij.
De camping
De camping waar we terecht waren gekomen was overigens prachtig. Voor zover ik me kan herinneren was het de enige camping die in Aquileia aanwezig was, dus keus was er sowieso niet. Maar onze camping was top. Het was er erg rustig, ondanks dat de zomervakantie in o.a. Italië al gestart was. De plaatsen waren ruim met veel bomen (soms wat minder prettig). De toiletgebouwen waren goed onderhouden en schoon en er zat zelfs een lekker zwembad bij. Qua ligging was het ook top. We wandelen zo van de camping af een gratis archeologisch park in. De uitgang van dit park kwam precies uit bij de ingang van de basiliek. Hoeveel geluk kan je hebben.
Aquileia, nu en toen
Aquileia, waar onze camping ligt, is nu een kleine gemeente met zo’n 3500 inwoners. Niets bijzonders zou je zeggen. En ondanks dat we veel gelezen hebben over Italië, en de bezienswaardigheden die door iedereen aangeraden worden, hadden wij er nog nooit van gehoord. We waren dan ook erg verrast door dat wat we aantroffen. Overal in de stad waren archeologische opgravingen te zien. Aquileia blijkt zo’n 2000 jaar geleden een stad van formaat te zijn geweest. Sterker nog, in de oudheid was dit één van de 10 grootste steden ter wereld. Op het hoogtepunt had deze stad maar liefst 100.000 inwoners!
Romeinse rijk
Aquileia is een oud-Romeinse Keizerlijke stad. Hier waren vroeger regelmatig keizers en consuls te vinden, deze verbleven veelal in de door hun gebouwde paleizen. Over deze stad wordt gezegd dat het tijdens de periode van het Romeinse rijk de poort naar het Oosten was. Ook wordt deze stad wel een 2de Rome genoemd. Er wordt gezegd dat dit een van de beste bewaarde voorbeelden van een Romeinse stad is. In en rond het huidige Aquileia zijn op diverse plekken opgravingen, in verschillende stadia, te bezichtigen. Op verschillende plekken in Aquileia zijn prachtige, goed bewaarde, mozaïeken te bewonderen. Ik vond het bijzonder om te ervaren hoe groot en rijk deze stad geweest moet zijn. Er zijn verschillende plekken waar iets te zien of te lezen valt. Er waren, voor mijn gevoel, echter net zoveel plekken waar de opgravingen nog maar net gestart leken. Volgens de website van de Unesco ligt het merendeel van deze stad nog begraven en vormt deze de grootste archeologische reserve in zijn soort!
De Romeinse stad werd rond 452 na Chr. vernietigd door Attila, aanvoerder van de Hunnen. Sinds het einde van de 20ste eeuw staat Aquileia op de Unesco Werelderfgoedlijst.
De Basiliek van Aquileia
In Aquileia is ook een prachtige Basiliek te bewonderen. Deze Basiliek is zo’n 1000 jaar oud en is hiermee één van de oudste kerken van Noord-Italië. Wij vonden het een erg indrukwekkende kerk, wij waren vooral onder de indruk van de prachtige, en goed bewaard gebleven, mozaïeken vloeren in zowel de kerk als de catacomben. Deze vloeren zijn veelal fors ouder dan de basiliek zelf en bevatten beeltenissen uit zowel de bijbel als het dagelijks leven in de tijd dat ze gemaakt zijn. Ook vonden wij de kleurrijke crypte onder de basiliek bijzonder indrukwekkend. Doordat we erg laat op de middag aankwamen bij de basiliek hadden we helaas niet voldoende tijd om ook nog naar het naastgelegen kerkhof, de klokkentoren en de (ik denk) zuidelijke zaal met een tentoonstelling te gaan. Als we de volgende dag niet richting Nederland hadden moeten rijden voor de bruiloft dan waren we zeker terug gegaan om ook dit gezien te hebben.
Aquileia
Ik vond Aquileia een erg leuk en gezellig aandoend dorpje. Er is meer te zien dan de Basiliek en opgravingen. O.a. de gezellige straatjes en het mooie kleine kerkje in het centrum. Ook loopt er een mooi riviertje langs en door Aquileia en is de zee slecht een kilometer of 5 rijden. Wij hebben in het riviertje zelfs een beverrat met jong zien zwemmen, best een bijzondere ervaring. Moeder beverrat ging al snel de kant op en verdween tussen het hoge gras. Het jong was niet erg bang en bleef lekker langs de kant van het water zitten. Hierdoor konden we deze rustig kijken.
Jammer genoeg was ik op het moment dat we ze zagen met de drone aan het vliegen. Deze kon ik niet zo snel laten landen, goede foto’s van de beverrat ontbreken hierdoor helaas.
Terug in Nederland
Doordat we een deadline hadden konden we helaas niet nog een extra dagje in Aquileia blijven. Anders hadden we hier zeker voor gekozen. We vonden het een erg leuke plek, maar we moesten vertrekken.
Uiteindelijk waren we netjes op tijd terug in Nederland. We hadden voldoende tijd om onze kleren op te halen en verdere voorbereidingen te treffen voor de bruiloft. De bruiloft was erg geslaagd. Zelfs nu, na al deze weken is het bruidspaar nog steeds bij elkaar. Op de trouwdag hadden ze veel geluk met het weer. Bij hoge uitzondering viel er op deze dag eens een keer geen regen. Dit kwam extra goed uit omdat er ook een tochtje gepland stond met de prachtige Enterse zomp.
Weerzien
We vonden het erg leuk om de afgelopen weken weer wat familie, vrienden en ex-collega’s te zien. Verder hebben we de afgelopen weken gebruikt voor wat aanpassingen aan onze camper Trip en voor de APK, zijn we 2x gevaccineerd, heeft Anna wat weekjes gewerkt om het budget aan te vullen en haar (oud)collega’s in de vakantiepiek bij te staan en hebben we Tripinbeeld “gecreëerd”. Ook hebben we wat nachtjes gekampeerd om te testen of alle aanpassingen aan Trip daadwerkelijk functioneerden.
Al met al hebben we best een paar drukke weekjes gehad. Hoog tijd dus om de rust weer op te zoeken en te genieten, komende week gaan we weer verder met onze reis. Wil je meer zien van onze reis? Dat kan, we zijn te volgen via YouTube, Instagram en Polarsteps
Nog een paar foto’s van Aquileia
